- rozpieścić
- ajatmak; dymjykmak; haraplamak; üýtgediji; zayalamak; zaýalanmak
Słownik Polsko-Turkmeński. 2010.
rozpieścić
Look at other dictionaries:
rozpieścić — dk VIa, rozpieścićpieszczę, rozpieścićcisz, rozpieścićpieść, rozpieścićcił, rozpieścićpieszczony rozpieszczać ndk I, rozpieścićam, rozpieścićasz, rozpieścićają, rozpieścićaj, rozpieścićał, rozpieścićany «zepsuć pieszczotami, zbytnim dogadzaniem… … Słownik języka polskiego
rozpieszczać się – rozpieścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przyzwyczajać się do dobrobytu, do wszelkich wygód; wykazywać nadmierną dbałość o własną osobę; dogadzać sobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozpieszczać się po chorobie. Nie rozpieszczaj się tak i chodź na spacer. Trzeba mieć dużo… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porozpuszczać — dk I, porozpuszczaćam, porozpuszczaćasz, porozpuszczaćaj, porozpuszczaćał, porozpuszczaćany 1. pot. «rozpuścić (kolejno) wiele osób, pozwolić wielu osobom rozejść się w różne strony» Porozpuszczać pracowników na urlopy. 2. pot. «rozpieścić,… … Słownik języka polskiego
wypieścić — dk VIa, wypieścićpieszczę, wypieścićcisz, wypieścićpieść, wypieścićcił, wypieścićpieszczony 1. «obsypać pieszczotami» Wypieścić dziecko. 2. «wychować pieszcząc; wydelikacić, rozpieścić» Wychowała, wypieściła wnuka. Wypieszczona jedynaczka. przen … Słownik języka polskiego
zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… … Słownik języka polskiego
rozpieszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpieszczaćam, rozpieszczaća, rozpieszczaćają, rozpieszczaćany {{/stl 8}}– rozpieścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozpieszczaćpieszczę, rozpieszczaćci, rozpieszczaćpieść, rozpieszczaćpieszczony {{/stl 8}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
